ในใจกลางของป่าหมอกหมอกแห่งอินโดนีเซีย, Agung และ Arip เริ่มต้นด้วยการผจญภัยในการเดินป่าที่ดูไร้เดียงสา เสียงหัวเราะและการพูดพล่อยของพวกเขาเต็มไปด้วยอากาศ แต่เมื่อดวงอาทิตย์จุ่มลงใต้ขอบฟ้า Agung ก็พบว่าตัวเองแยกตัวออกจากเพื่อนของเขา ตื่นตระหนกในขณะที่เขารู้ว่าเขาหลงทางในป่าเขาวงกต ในขณะเดียวกัน Arip ซึ่งขับเคลื่อนด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นได้ออกเดินทางเพื่อค้นหา Agung โดยไม่ทราบถึงความสยองขวัญที่รอพวกเขาทั้งคู่
การค้นหาของ Arip นำเขาไปสู่ชานเมืองของหมู่บ้านที่ปกคลุมไปด้วยความเงียบที่น่าขนลุก ป้ายที่ทางเข้าอ่าน "The South Meraung Village" ชื่อที่ส่งตัวสั่นลงกระดูกสันหลังของเขาแม้ว่าเขาจะไม่สามารถวางได้ว่าทำไม หมู่บ้านไม่เหมือนคนอื่น ๆ บ้านของมันทรุดโทรมโดยมีเถาวัลย์แอบไปรอบ ๆ กำแพงที่พังทลายและความนิ่งเงียบที่ไม่มั่นคงแขวนอยู่ทั่วพื้นที่
ในขณะที่ Arip ผจญภัยลึกลงไปเขาสังเกตเห็นสัญลักษณ์แปลก ๆ ที่ฝังอยู่ในประตูและผนัง พวกเขาดูเหมือนโบราณอาจเป็นพิธีกรรม ยิ่งเขาไปมากเท่าไหร่อากาศก็ยิ่งหนาขึ้นด้วยการสังหรฌ์ ตอนนั้นเขาได้ยินเสียงร้องเล็กน้อยเพื่อขอความช่วยเหลือ - เสียงของออง
หลังจากเสียง Arip สะดุดกับ Agung ซึ่งถูกขังอยู่ในสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นวัดเก่าแก่ที่ถูกทอดทิ้งที่ใจกลางหมู่บ้าน โล่งอกล้างผ่าน Arip แต่มันมีอายุสั้น ดวงตาของ Agung นั้นเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัวเสียงของเขาสั่นเทาขณะที่เขาเล่าสิ่งที่เขาเห็น: ร่างผีที่กระซิบในภาษาแปลก ๆ ที่ไม่รู้จักและเงาที่เคลื่อนไหวด้วยเจตนาร้าย
พวกเขาค้นพบวิหารในไม่ช้าก็เป็นศูนย์กลางของพิธีกรรมมืดที่ได้รับการแสดงเมื่อหลายศตวรรษก่อนเพื่อผนึกความชั่วร้ายโบราณออกไป ชาวบ้านกลัวการกลับมาทิ้งบ้านออกจากหมู่บ้านเพื่อสลายตัวเป็นเครื่องบูชาที่เสียสละเพื่อรักษาความชั่วร้ายไว้ในอ่าว แต่ตอนนี้ด้วยการปรากฏตัวของ Agung และ Arip ตราประทับก็อ่อนลง
เมื่อคืนที่มืดมิดอากาศก็เย็นลงและเสียงกระซิบก็ดังขึ้น เพื่อนตระหนักว่าพวกเขาต้องหลบหนีก่อนที่พลังของพิธีกรรมจะหลุดออกมาอย่างเต็มที่ พวกเขาวิ่งหัวใจเต้นแรงขณะที่พื้นสั่นสะเทือนใต้ฝ่าเท้าของพวกเขาและเงาดูเหมือนจะยืดออกพยายามที่จะเข้าใจพวกเขา
ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงขอบของหมู่บ้านขอบเขตที่อิทธิพลมืดดูเหมือนจะจางหายไป อ้าปากค้างเพื่อหายใจพวกเขามองย้อนกลับไปหนึ่งครั้งที่หมู่บ้าน Meraung ใต้ พวกเขาหลบหนีจากอันตรายที่ยิ่งใหญ่ แต่ประสบการณ์ทำให้พวกเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล
ตั้งแต่วันนั้นไปข้างหน้า Agung และ Arip ไม่เคยพูดถึงหมู่บ้าน South Meraung แต่ความทรงจำของการเผชิญหน้าที่บาดใจของพวกเขาอ้อยอิ่งเป็นเครื่องเตือนความทรงจำที่น่ากลัวของความน่ากลัวที่แฝงตัวอยู่ในเงามืดของสถานที่ที่ถูกลืม
