Na szczycie Dice w Las Vegas Neil Druckmann z Naughty Dog i Cory Barlog Sony Santa Monica omawiali wszechobecny temat wątpliwości w rozwoju gry. Ich godzinna rozmowa obejmowała osobistą niepewność, identyfikowanie udanych pomysłów i zbliżające się kontynuacje.
Druckmann zaskakująco ujawnił, że nie planuje wcześniejszych kontynuacji. Intensywnie koncentruje się na obecnym projekcie, traktując każdą grę jako potencjalnie swoją ostatnią. Wszelkie pomysły na kontynuację są zintegrowane organicznie, a nie wcześniej planowane. Wykorzystuje wcześniejsze prace, aby zidentyfikować nierozwiązane elementy i potencjalne łuki postaci, nawet sugerując, że jeśli podróż postaci będzie kompletna, historia może zakończyć się ich śmiercią. Jako przykład cytował serię Uncharted, podkreślając iteracyjny charakter rozwoju postaci w wielu tytułach. Podejście to gwałtownie kontrastuje z drobiazgowym, długoterminowym planowaniem Barloga, często łącząc obecne projekty z pomysłami wymyślonymi dziesięć lat wcześniej. Podczas gdy Barlog uważa, że takie podejście jest twórczo satysfakcjonujące, uznaje jego ogromny stres i wyzwania związane z koordynowaniem wielu osób i zmieniających się perspektywy w wielu projektach. I odwrotnie, Druckmann, priorytetowo traktuje obecne skupienie, brakując zaufania do tak obszernego długoterminowego planowania.
Dyskusja dotknęła również osobistej opłaty za tworzenie gier. Druckmann podzielił się anegdotą o Pedro Pascal, podkreślając głęboką pasję, która napędza ich pracę pomimo ogromnej presji, negatywności, a nawet zagrożeń śmierci. Podkreślił radość z tworzenia gier i pracy z utalentowanymi osobami jako główną motywacją. Doprowadziło to do dyskusji na temat punktu, w którym nieustępliwy dążenie do tworzenia staje się nadmierne. Barlog szczerze opisał nienasycony charakter tego twórczego przymusu, porównując go do nieustępliwego wewnętrznego demona, który dąży do ciągłego tworzenia, nawet po osiągnięciu znacznego sukcesu. Opisał poczucie dotarcia do kreatywnego szczytu tylko po to, by znaleźć kolejną, wyższą górę.
Druckmann zaoferował bardziej hartowaną perspektywę, sugerując, że jego ostateczne odejście od intensywnego codziennego zaangażowania stworzyło dla innych możliwość rozkwitu. Przewiduje stopniowe przejście, pozwalając mu w końcu cofnąć się i stworzyć przestrzeń dla nowych talentów. Barlog, żartobliwie reagując na zmierzone podejście Druckmanna, żartobliwie ogłosił zamiar przejścia na emeryturę.
